ہڑھ

ملک ارشاد

سانوں کر دے معاف توں مالکا ساتھوں ہوئی جہڑی بھل
ساڈے بچے ہڑھ وچ رُڑھ گئے اتے فصلاں ہوئیاں گل
اسیں ویلے دے ساں بادشاہ ساتھوں ہوئی کیہ تقصیر
اسیں بیٹھے بیٹھے ہو گئے اک پل دے وچ فقیر
سب ڈنگر پشو جو سن اوہ لے گیا پانی نال
اساں پنڈاں دے پنڈ ہو گئے کیہ دساں کنج کنگال
توں نال اساڈے پانیا دس کیوں کمایا وَیر
توں مُڑ مُڑ حملے کیتے اتے اُکھڑے ساڈے پیر
ہن کوئی نہیں دردی دسدا نہ دسدا کوئی سنگ
سانوں رڑھدے پانی وچ وی پئے سپ مریندے ڈنگ
اسیں ننگ دھڑنگے بیٹھے آں اج ویکھو ہیٹھ اسمان
سانوں بھکھاں ڈاہڈا ماریا ساڈی نکلی جاوے جان
اس دھرتی اُتے کوئی نہیں اج پچھدا ساڈی وات
توں کر دے مولا میریا ساڈے چھیتی ٹھیک حالات
اج فیر ضرورت کٹھ دی سب ہو جائو سجنو اک
دلوں مکاؤ نفرتاں تے رہے نہ بھورا پِھک
اج ویرو پاکستانیوں ساڈی کرو کوئی امداد
اسیں مڑ گھراں نوں پرتیے تے ہوئیے فیر آباد
ہن رل کے اتھرو پونجھیے تے ونڈیے آپاں غم
چل اُٹھو ملک ارشاد جی تے کریے چنگے کم