نعت شریف

پیر فقیر ویر سپاہی

سوہنا چن چودھویں دا
عرب وچ چڑھ پیا
روشن جہان ہو گیا
ظلم دے ہنیر مٹے
دکھڑے چفیر مٹے
امن امان ہو گیا
ووہٹڑی بنا دیوو
فرش نوں سجا دیوو
عرشِ تے اعلان ہو گیا
ولکنیاں لیندے پئے سی
شوہدے مظلوم سارے
رب مہربان ہو گیا
عرب وچوں واج اٹھی
گونجی کل عالماں دا
عشق ایمان ہو گیا
نچ مخلوق اٹھی
رحمت عالمین آئے
رحمتاں دا دان ہو گیا
میلڑا حقیقتاں دا
جیہڑی جیہڑی اکھ ڈٹھا
دلوں مسلمان ہو گیا
بیٹھے ہوئے پھوہڑ اتے
شہنشاہ نبوتاں دے
فلک سی حیران ہو گیا
جھکدے ملائیکہ پئے
غار وچ گھار وچ
نازل قرآن ہو گیا
بول دے رہے مندڑا وی
روڑے وٹے مار دے رہے
نبی لہو لہان ہو گیا
دند وی شہید ہوئے
اکھیاں چوں رت ڈلھی
پورا امتحان ہو گیا
من دا اے کون ایویں
سچ منوانا سے پیندا
سچ سلطان ہو گیا
نبیاں دا نبی سوہنا
فخر نبوتاں دا
حق دا نشان ہو گیا
سدرہ توں اگے کِتے
شاہواں دا ایہہ شاہ سوہنا
رب دا مہمان ہو گیا
نبی دی زبان وچوں
امر الہی، بولے
جویں فرمان ہو گیا
دین اسلام سوہنا
امن تے سلامتی دا
سدا سانوں دان ہو گیا
تیرے عشق وچ لکھی
ویر دی ایہہ نعت جویں
نعتیہ دیوان ہو گیا
علم دا شہر ایہا
جنھوں جتھے علم ہویا
اوہنوں گیان ہو گیا
حوراں نیں کنیز ہوئیاں
چاک غلمان اوہدے
ملک دربان ہو گیا
جام پی حقیقتاں دا
جیہڑا گٹوں مست ہویا
اوہو بدھیوان ہو گیا
پچھے اواگونیاں دے
جیہڑا لگا پھر دا سی
اوہنوں نروان ہو گیا
شوقوں پیا نعت لکھاں
ہیجل ریجھل کہن تیرے
سانوں وجدان ہو گیا
ذکر درود تیرا
ویر دیاں بخششاں دا
پیدا امکان ہو گیا
میں وی خورے ٹٹ جاندا
سمے دے ہتھوڑے ہتھوں
اسم چٹان ہو گیا، اوہو اٹھ نچ پیا
عشق دا ایہہ بھیت گجھا
جیہدے تے عیاں ہو گیا
امتاں وچاریاں نوں
بخشنا اے ذرہ ذرہ
رحمتاں دی کان ہو گیا
فہم ادراک نہیں سی
ایویں گم نام جہے ساں
دھم پئی فیضان ہو گیا
حوراں تے ملائکہ توں
سنیا درود جدوں
میرا وی رحجان ہو گیا
تیرے عشق وچ اساں
ماریاں نے بھر دینا
جیہڑا وی لگان ہو گیا
بھاگ جاگے بھاگیاں دے
بھاگاں نوں جگان والا
سچا بھگوان ہو گیا
روندے ورچاونے دا
آساں نوں پگاونے دا
عہد پیمان ہو گیا
کڈھ نھیرے کھوہ وچوں
روحاں رشنان والا
جگت پردھان ہو گیا
اللہ ناویں ونڈ رہیا
بھرے چھنے نور والے
ساقی دھنوان ہو گیا
کرسی ایہہ لوح قلم
سجے جیہدے قدماں چ
کون تے مکان ہو گیا
جیہڑے کھرے عاشقاں نے
تیرے سنگ عشقِ کیتا
عشقِ دا کمان ہو گیا
تیرے باجھوں نہیں ہونا
جگ باجھوں کر لیا
جویں گزران ہو گیا
ساہ میرے بن تیرے
ہجراں دے سمے جویں
زہر چٹوان ہو گیا
بانہہ پھڑ آپے مینوں
توڑ اپڑاونا ای
بال میں نادان ہو گیا
راہ پایا بھُلیاں نوں
لا کے نال انگلی دے
توڑ اپڑان ہو گیا
تاری تری عاشقاں نے
وحدتاں دی نیں وگے
ساڈا اشنان ہو گیا
تیرے مُکھوں کریا جو
پھل سی یاقوت کوئی
موتی مرجان ہو گیا
جیہڑے راہوں آون ہویا
حوراں تے فرشتیاں نوں
نیناں دا وچھان ہو گیا
چار حرف دان ہوئے
لکھ کے دو مصرعے جہے
کدوں میں حسان ہو گیا
گونگے تھتھے اکھراں دا
پیش نذرانہ کیتا
نعت دا بیان ہو گیا
دین اسلام سوہنا، امن سلامتی دا
سدا سانوں دان ہو گیا
عشقِ محمدی چ
لکھی ویر نعت جویں
نعتیہ دیوان ہوگیا