غزل

جان کاشمیری

کِرمو کِرمی کِر گیے سارے ایہہ دنیا دی رِیت اے
کاہدی ایتھے ہار کِسے دی کاہدی ایتھے جیت اے
جگ پاپی نوں سمجھ نہ آوے دل دی اپنی رِیت اے
سجدے کر کر رج دا ناہیں اوہدا یار مسیت اے
مِٹھیاں مِٹھیاں سُن کے باتاں دل کدرے لاویں نا
سارے کردے جھوٹیاں گلّاں جھوٹی پیار پریت اے
انساناں دی بستی کولوں دور بنائی جُھگّی
کوئی نہ ایتھے جانو ساڈا کوئی نہ پُچھ پرتیت اے
آجا، آجا چھیتی آجا دیر نہ لا چھیتی آ
ہڈّاں دے وچ اُتری جاندا ہجر دا ڈاڈا سیت ا ے
بُھل کے کدی جے مارے گا بہہ کے کلّا رووے گا
دشمن بھاویں چنگا ہووے مِیت تے فر وی مِیت اے
جانن والے جانؔ گیے نیں لفظاں دا ورتارا
گیت نمانے چُپ سادھی سنگیت دے اندر گیت اے