غزل
ابرارندیم
ون سونیاں سوچاں اندر
غوطے اتے غوطے کھاندا
فِکراں دی دلدل وِچ پھسیا
وِیلے دی چکی وِچ پِسدا
دھدل پھکدا،ٹِھیڈے کھاندا
اِیدھر اودھر ڈِگدا ڈِھیندا
سارے دن دا تھکیا ٹٹیا
ھار کے ہمت شاماں ویلے
پرت کے جد میں واپس آناں
اپنی خاطر،اپنے گھر دے
بوہے وچ کھلوتی ماں دے
مکھڑے اتے ویکھ کے شفقت
دوزخ ورگی دنیا مینوں
جنت ورگی لگدی اے
Users Today : 240
Users Yesterday : 610
Total Users : 723954
Views Today : 1080
Total views : 11567631
Who's Online : 4
