غزل

طفیل عامر

ہتھ‘ ہتھاں چوں چھٹ دے رہندے
کچے دھاگے ٹُٹدے رہندے
ہور کسے تے وس نہ چلے
بچیاں نوں جو کٹدے رہندے
ناں کیہ لیے تے کیہ دسیے
دل نوں ساڈے لُٹدے رہندے
سدا بہار دکھاں نوں ویکھاں
یاداں نال ایہہ پھُٹدے رہندے
سوکھا ساہ ماڑے کیہ لیناں
تگڑے سنگھی گھٹدے رہندے
اساں تے جان وی دا تے لائی
تسیں ہنڈورے سُٹدے رہندے
جھوٹھیاں آساں پچھے عامرؔ
سارے پینڈا پٹدے رہندے