غزل

منصور عزمی

جنگاں بھرے کُچجے جگ دے کال ڈراون لگ پئے نیں
مینوں میری جندڑی دے کُجھ سال ڈراون لگ پئے نیں
روح دیاں کندھاں وچ وی جنہاں کارن پین تریڑاں
چھیتی آون والے اوہ بھچال ڈراون لگ پئے نیں
رَبّا تیری دُنیا دے وچ نہ کوئی پیو اکھواوے
مینوں میرے لہو دے جمے بال ڈراون لگ پئے نیں
سمجھیا سی پئی میرے ویری ایتھے تھوڑے ہوون گے
یار وی مینوں رل کے اوہناں نال ڈراون لگ پئے نیں
لگدا اے ہُن عمر دا لوہا مِٹی ہوندا جاندا اے
دِل تے جمدے جمدے ایہہ زنگال ڈراون لگ پئے نیں
شام نوں سکھنے ہتھ لے کے میں کیہڑے نال جاواں گا
مینوں میرے بچیاں دے سوال ڈراون لگ پئے نیں
اجے تے پھٹو پھٹ دِلے وچ پین دے عزمیؔ چِنگاں
تینوں جیٹھ تے ہاڑ دے وچ سیال ڈراون لگ پئے نیں