سنگت سادھ کبیر دی

مسعودمنور

پا کے چولا پریم دا، نچ اوئے سوہنا نچ
تن ،من اوس تے واریئے، جو کوئی بولے سچ
سچ بولاں تاں ماردی ، جھوٹھ تے کرے یقین
ایہہ جگ کتی قہر دی، وڈھ کھاندی بے دین
مورکھ نوں سمجھان گئے، پلے پے گئی سنج
سو من صابن گھس گیا، کولہ انج دا انج
سکی روٹی مالکا بڑی سوادی شے
چوپڑی منگدا میں ڈراں، سُکی نہ کھوہ لے
ادھی دِتی ،رکھی دِتی، مالک دتی آپ
جیہڑا منگے چوپڑی، اوہ کرے گھنیرا پاپ
من گرگٹ ہے ذات دا ، جھٹ پٹ بدلے رنگ
جیہا ہک رنگ رنگیا، تیہا ڈھونڈ ملنگ
اپنے اپنے چور نوں ، ہر کوئی چھڈے مار
پر میں دل دے چور نوں ، سِر ہی دیواں وار
پیڑ میری جو جان دا ، اوہی میرا پیر
جیہڑا پیڑ نہ سمجھیا ، اوہ کافر کفگیر
سائیں میرا بانیا ، کردا سہج وپار
نہ تکڑی نہ پلڑے، تولے جگ دا بھار
لٹ سکیں تاں لٹ لئیں ، رب سچے دا ناں
نہیں تاں پچھوتائوسیں ، جد سرت رہی نہ تھاں
تن وچ رکھ کے من رتن ، چپ دا جندرا لا
گاہک سچا لبھ کے ، کھوہل کے مال وکھا
لالی میرے لال دی ، جد ویکھو تاں لال
لالی ویکھن میں گئی، میں وی ہوگئی لال