غزل

منور شکیل

ویکھیں کدھرے پھٹ نہ جاوے کھسماں کھانی اندر
صدیاں توں جو رڑک رہی اے پیڑ پرانی اندر
جاندی واری دے گئے بیلی مینوں ہجر سوغاتاں
جسے اندر دھو گئے پیڑاں اکھاں پانی اندر
اوہدا ناں ای ورد وظیفا اوہدی یاد ای عقیدہ
اوہدا ناں ای مڑ مڑ آوندا تاں کہانی اندر
ایہ تینوں تے توں ایہناں نوں رج کے رہویں تکدا
اکھاں ای میں اے چکیا واں یار نشانی اندر
جسے نال اے ساہاں دا رشتا اودوں تیک سلامت
توں شکیلؔ ایں جدوں تیکر جان دی رانی اندر