غزل

ڈاکٹر یونس احقر

توں کیوں اوہدی ایس سزا تے رویا نہیں
زندہ وی تے نہیں اوہ جیکر مویا نہیں
دُکھاں دے ایس سائون دیا ںبرساتاں وچ
حوصلیاں دا کیہڑا کوٹھا چویا نہیں؟
حیرت کاہدی اوہدیاں تکھیاں چالاں تے
جس دی راہ وچ کوئی وی ٹبا ٹویا نہیں
مایوسی دے کنے جھکھڑ جھلدے رہن
آساں والا بوہا کدی وی ڈھویا نہیں
آساں لائیاں نیں اوہدا پھل کھان دیاں
جیون جوہ وچ جیہڑا بوٹا بویا نہیں
احقر اوہدا فن صفائیوں خالی اے
سوچاں دی مٹی نوں جہنے گویا نہیں