غزل

جھکھڑاں تیز ہواواں شہر چ کھیہہ اڈاندیاں رہناں
بدبختاں لوکاں دے سر وچ گھٹا پاندیاں رہناں
نویں بکھیڑے مہنگائی دے وسدے لوک اجاڑے
جندڑی دے ویہڑے وچ بھکھاں ڈیرے لاندیاں رہناں
سکھ دی نیندر معصوماں نوں آوے یاں نہ آوے
طوطے اتے مداری شہر چ توپ چلاندیاں رہناں
سنگیاں دے نال رکھناں چنگے روپاں دے ورتارے
مڑ سنگت بھاویں نہ رکھنا چیتے آوندیاں رہناں
سوہنیاں جثیاں تے نچن دی کیوں لگدی پابندی
تتلی بلبل بھنورے باغ چ نچدیاں گاندیاں رہناں
ظالم حاکم دے ظلماں نوں ویکھ کے ڈر نہ جانا
اکھراں دے وچ اندر دے سچ نوں دہراندیاں رہناں
دسو دیس دے ٹھیکیدارو کیوں چپ وٹی ہوئی اے
بے دوشاں معصوماں کد تک گولیاں کھاندیاں رہناں
دیس پنجاب چ مڈھ توں رہی اے پنجابی سرداری
ساریاں قوماں پنجابی نال بھنگڑا پاندیاں رہناں
ایس دھرتی وچ میرے پیودادے دا لہو اے شامل
میریاں پشتاں حکم چلانا’ آوندیاں جاندیاں رہناں
اپنی ہری بھری پیلی دی سارے راکھی کردے
اوڑک رل مل سانجھاں والیاں بوٹے لاندیاں رہناں
بھلے بھلے شاعراں نوں ویلا بیراجی بھُل جاندا
غزلاں دے اولھے پر سچی گل سناوندیاں رہناں