کوئی راہ کڈھی جاوے

رواں اس آنکھ سے اشکوں کا ایک دریا ہے
کسی نے دل پہ تسلی کا ہاتھ رکھا ہے
ستارا وار چمکنے لگی ہیں یہ آنکھیں
اداس شام کے پہلو سے چاند نکلا ہے
تسیں ایہناں شعراں نوں موجود پس منظر نال بالکل نہ جوڑو سگوں چار ورھے پہلاں ضرور اجہے احساس نے پلاّ پھڑیا سی۔ امید تے سارا جہان بیٹھا اے ساڈے نال چنگا نہیں ہویا اسیں گھبرائے نہیں پر ایہدے بعد ہوش وچ آئے وی نہیں میں ایہ کوئی بجھارت نہیں پا رہیا۔ میرا خیال اے کہ ہن سخن دی فضا چوں نکل کے گل کیتی جاوے کہ ہن لوکاں نوں ایس طرح بل دتے جا رہے نیں جیویں دھوبی کپڑیاں چوں پانی نچوڑن لئی دیندا اے تے فیر کپڑے نوں جھاڑ کے دھپ وچ پا دیندا اے بس ایس طرح سمجھ لوو کہ وچارے لوکاں تے شکنجہ کسیا جا رہیا اے انج ای جیویں کیکڑیاں چوں بلیو بلڈ لین لئی اوہناں نوں الٹا کرکے شکنجے وچ کس دتا جاندا اے تے لہو نچڑ کے بوتل وچ آ جاندا اے کیہ کراں کیہ کہواں آخر کیہ لکھاں اوہی جو نجیب احمد نے کہیا سی کہ:
ہم اتنے بھی گئے گزرے نہیں ہیں
ہمارے ساتھ یہ کیا ہو رہا ہے
تے کمال ایہہ وے کہ ایہ ظلم وی عمران دے موڈھے تے پایا جا رہیا اے جناب فیڈر پیندے بچے تے نہیں سی سب کجھ تہاڈے علم وچ سی۔ تسیں ایہناں معاملیاں تے نظر رکھدے تسیں مکمل باخبر سی تے ڈیل کرکے آ گئے کہ کپڑیاں دے بعد لوکاں دی کھل اسیں لاہ کے وکھاواں گے انج وی تہانوں اپنے مقدمے وی تے ختم کروانے سن مہنگائی دا تے بہانہ سی بس تہانوں آنا سی تے تہانوں غربت دی تھاں غریباں نوں مٹانا سی تے ہن تسیں اپنے غماں نوں روندے او کسے دے ناں لے کے’ تسیں سپیڈ نوں ایکسیلیٹ کر دتا۔ میں تنقید برائے تنقید نہیں کر رہیا سگوں حکمراناں نوں احساس دوا رہیا واں کہ کجھ نہ کجھ لوکاں لئی کرو۔ اجے کل ای اسیں مولانا حمیدحسین دے کول بیٹھے سی کہ اوہ ہمیشہ مثبت تے تعمیری گل کردے نیں کہن لگے جو وی آندا اے اوہ بری خبر لے کے آندا اے کدی پٹرول ودھ گیا تے کدی بجلی۔ فرمان لگے کہ اجہی خبراں تے دل بیٹھ جاندا اے تے دماغ مائوف۔ ہن سوچنا پیندا اے کہ بندہ کیہ کرے کہ سب کجھ اوہدے دائرہ اختیار توں باہر اے ردعمل وچ یاں تے بندہ بے حس ہو جاوے تے کہوے کہ ہوندا رہوے جو ہونا اے یاں فیر کوئی اپنے طور تے ایہدا حل کڈھے کہ قناعت دا ہتھ پھڑ کے کجھ گنجائش پیدا کرے۔ اپنے واسطے نہیں دوجیاں لئی کہ ایہو انسانیت اے۔ میں سوچیا کہ واقعتاً سانوں پاتال وچ اتاریا جا رہیا اے بندہ کیہ کرے ایویں ای اک شعر یاد آ گیا:
اتنے حساس ہیں سانسوں سے پگھل جاتے ہیں
بجلیاں ہم پہ گرانے کی ضرورت کیا تھی
اوہ فرمان لگے کہ چھوٹے پیمانے تے کجھ نہ کجھ اپنا کردار ادا کرنا چاہیدا اے بھاویں اوہ ایہ ہووے کہ تسیں اپنے گھر وچ پودینہ تے دھنیا ای گملیاں وچ لا لوو اپنی لوڑ گھٹ کر لوو اوہی جو کسے نے کہیا سی کہ پہلے فرائض ادا کرو یعنی جو بڑے کم ضروری نیں اوہناں نے کہیا کون کہندا اے کہ دین دنیا دی نہیں سوچدا۔ دین دنیا نوں نظرانداز نہیں کردا سگوں دنیا ول متوجہ ہوندا اے۔ سانوں سکھاندا اے کہ دنیا دا سوچو پر دوجے بھائی دی دنیا سوکھی بنائو۔ ساڈے دوست سعید ملک رفاہی کماں وچ سب توںاگے رہندے نیں تے دوستاں لئی دسترخوان کھلا رکھدے نیں کہن لگے کہ ایہ جو روٹی تے نان تے سبسڈی دتی جا رہی اے کہ ودھدی ہوئی مہنگائی وچ روٹی دس دی تے نان پندراں دا طے پایا اے جے ایہدے نال کوئی سبزی یاں دال دا اضافہ کر دتا جاوے تے سفید پوش دا بھرم رکھیا جا سکدا اے۔ انج ساڈے اک صاحب کردے رہے نیں کہ دال پکا کے دس روپیے پلیٹ دیندے رہے نیں پر گل فیر اوہو آندی اے کہ مچھی نہ دیو’ مچھی پھڑن دا طریقہ دس دیو۔ خان صاحب نے وی طعام گاہواں بنائیاں تے آرام گاہواں ہن ایہ حکومت وی کجھ ایس طرح دا سوچ رہی اے کہ جیویں سستی روٹی وچ ارباں روپیے سٹ دتے گئے نیں کہ نان بائی وی ایس معاشرے چوں نیں۔ حکومت نوں کجھ نہ کجھ تے کرکے وکھانا پوے گا نہیں تے گھر جانا پوے گا۔ بابراعوان خوشخبری دیندے نیں۔ لطف دی گل ایہہ وے کہ عمران خان صاحب آپ ای اپنے رستے وچ رکاوٹ نیں اجے ضمنی انتخاب جہڑے بڑے اہم نیں پر خان صاحب نے اپنی تقریر وچ کہیا کہ اوہناں دے امیدواراں نوں بناں نمبر دے فوج آ رہے نیں کہ پی ٹی آئی دا ٹکٹ نہ لوو ایہدے تے پی ٹی آئی دے چنگے امیدوار وی سر پھڑ کے بہہ گئے کہ ایس تقریر دی کیہ لوڑ سی ایس قسم دی گل نال اوہناں دے امیدواراں تے بڑا ای منفی اثر پوے گا۔ ہو سکدا اے کہ خان صاحب سوچ سمجھ کے ای کہیا ہووے۔ ظاہر اے اوہناں نوں خبر اے کہ ن لیگ الیکشن لڑنا جان دی اے تے فیر اوہناں دے کول ایس ویلے وسیلے وی نیں تے دوجیاں نوں نوازن دی پوزیشن وی لوکاں نوں پر ایہناں چیزاںنال کوئی لین دین نہیں اوہ تے ایہ ویکھدے نیں کہ کجھ دیہاڑیاں وچ انڈ ے180 روپیے توں 200 روپیے درجن ہو گئے تے سردیاں وچ 400 روپیے تک جان گے۔ دل تے ساریاں دا کردا اے کہ کسے طریقے نا لحکومت تے اپوزیشن مل کے دوجیاں طاقتاں یعنی سٹیک ہولڈراں نوں ملا کے آئی ایم ایف توں چھٹکارے دا سوچے۔
دھوپ میں جلنے والو آئو بیٹھ کے سوچیں
اس رستے میں پیڑ لگایا جا سکتا تھا