خشیاں ونڈانگے تاں ہاسے اگنگے

ساڈی زندگی وچ انیکاں ہی ترھاں دیاں خشیاں غمیاں،
سکھّ دکھّ اتے اتار چڑھاء آؤندے رہندے ہن

بلدیو سنگھ بیدی(جالندھر)

ساڈی زندگی وچ انیکاں ہی ترھاں دیاں خشیاں غمیاں، سکھّ دکھّ اتے اتار چڑھاء آؤندے رہندے ہن۔ جدو کیتے ساڈی زندگی وچ خشیاں آؤندیاں ہن تاں ساڈے چہرے وی کھلّ اٹھدے نے اگر اس توں الٹ ساڈی زندگی ‘چ کدھرے غمیاں آ جان تے ساڈے چہرے مرجھا جاندے ہن۔ جس کارن اسیں تناء وچ رہن لگّ جاندے ہاں نتیجے وجوں اسیں پھیر خد ہی کئی بیماریاں نوں سدا دیندے ہاں۔ اہی اگر اسیں خش رہیئے تاں اہناں ساریاں بیماریاں توں وی آپنا چھٹکارا پا سکدے ہاں جہدے لئی سانوں سرف آپنے چہرے تے سرف ہاسا ہی لیاؤنا پؤگا۔ اہدے لئی سانوں ہر نکی وڈی گلّ وچوں خشیاں لبھن دی زرورت ہے۔ جس نال ساڈے چہرے تے ہاسا تے خشی دوویں ہی نزر آؤنگے۔ ہسن ہساؤن لئی انیک تراں دے چٹکلے کامیڈی شو وی چل رہے ہن اس توں الاوا ساڈیاں بہت ساریاں فلماں وچ وی ہاسا مل جاندا ہے۔ آپنی زندگی ‘چ ہاسا اپناؤنا نال اسیں ہر کسے لئی اک خاس انسان بن جاوانگے۔ ہاسے نال اسیں کسے نوں وی آپنا دوست بنا سکدے ہاں اتے کسے روندے ہوئے نوں ہسا وی سکدے ہو۔ غم جاں کئی روگاں نوں دور کرنا ہووے تاں وی ہاسا ہی بہت کمّ آؤندا ہے۔ ہاسے نے تاں یوگ اتے میڈیکل کھیتر نال وی آپنا ہتھ ملایا ہویا ہے۔ جس دی اہمیئت ساڈے جیون ‘چ ہمیشا بنی رہندی ہے۔ گلی مہلیاں جا پنڈاں دے بغیچے ‘چ سویرے سویرے زور-زور نال ٹھہاکے لگا کے ہسن والیاں دی اجکل کوئی کمی نہیں ہے۔ ہاسے نال تناء دور ہندا ہے اتے تناء دی وزا نال ہون والے روگ وی دور ہو جاندے ہن۔ اجکل تاں کئی شہراں ‘چ ہاسا کلبّ وی چلّ رہے ہن۔ ہاسے نال وئکتی نا سرف سہت مند رہندا ہے بلکِ اسدی امر ‘چ وی وادھا ہندا ہے اتے نال ہی اس دی زندگی وچ وی تبدیلی آؤندی ہے۔ انسان ہسن نال چست تے سکاراتمک سوچ والا ہو جاندا ہے۔ ہاسا تاں کدرت ولوں منکھّ نوں دتی گئی سبھ توں وڈی انمول دات ہے۔ ہسن نال جتھے ساڈا شریر فٹّ رہندا ہے اتھے ہی اسیں آپنے مسکان والے چہرے توں کئیاں دے دل وی جتّ لیندے ہاں۔ اتھوں تک کِ ہسمکھّ چہرا تاں کسے توں وی آپنا کوئی وی کمّ کروا سکدا ہے۔ ہسن ہساؤن نال جتھے اسیں کھدّ وی خش رہندے ہاں اتھے ہی ساڈے سکے سمبندھی، گھر بار رشتیدارا تے وی ساڈا بہت چنگا پربھاو پیندا ہے۔ ہسیا وی تاہیں جاندا ہے جدو اسیں اندروں خش ہندے ہاں تے ساڈی خشی اس گلّ ‘تے نربھر کردی ہے کِ اسیں آپنی زندگی پرتی کہو جہا روئیا اختیار کیتا ہویا ہے۔ جہڑے انسان زندگی نوں ہسّ کے جیوندے ہن، انھاں دی زندگی آپنے آپ ہی لیہ ‘تے آ جاندی ہے ۔ ہر ویلے خش رہنا تے کھشی-کھشی آپنے کمّ نوں کرن والا انسان کدے وی اداس نہیں ہو سکدا۔ کئی وار خش رہن والے انسان دے جیون وچّ کدے مشکلاں آ وی جان تے اہ انھاں سبھ مشکلاں توں وی خشی خشی پار لنگھ جاندا ہے۔ انھاں مشکلاں توں پار ہو جان لئی درڑھ ارادے تے اندرلی سوجھ بوجھ دی زرورت پیندی ہے۔ کوئی وی مشکل اجہی نہیں ہندی جس نوں تسیں کدے ہلّ نا کر سکو۔ مشکلاں پرتی تہاڈا روئیا ہی تہاڈی مشکل نوں ہلّ کردا ہے۔ کسے وی مشکل توں پار جان لئی اہ زروری ہے اس مشکل نوں ہلّ کرن لئی اسیں پہلاں آپنے من نوں خش رکھیئے تاں ہلّ آپنے آپ ہی نکل آؤندا ہے۔ کئی وار زندگی انسان دی پریکھیا لیندی ہے۔ جدوں انسان دا من اندروں گلاب دے پھلّ وانگ کھڑیا ہووے تاں من دیاں سبھ گنجھلاں وی آپے ہی کھلھ جاندیاں ہن۔ زندگی دا اسل راہ، ہنسنا، مسکراؤنا تے خش رہنا ہے۔ جہڑا انسان ہسنا، مسکراؤنا تے خش رہنا سکھّ لیندا ہے اہ زندگی جیون دا ہنر وی سکھّ لیندا ہے۔ دھپاں تے چھاواں ماندی اہ زندگی آپنی رفتار نال تری جاندی ہے۔ بس ویکھنا ہے کِ تسیں اس زندگی دی رفتار نوں کویں کائم رکھّ سکدے ہو۔ ہسدے، مسکراؤندے تے گاؤندے زندگی دا سفر جاری رکھو۔ منزل تہاڈے پیر چمّ لویگی۔ اس لئی آپنے اندر ہمیشا نمرتا، سہنشیلتا تے ہؤمے توں مکت ہو کے مٹھے خش نماں بولاں نال ووہار کرنا سکھو۔ پر اجہے گن کسے ورلیاں دے ہی ہسے آؤندے ہن، ساڈے مٹھے بولاں اتے ہسدے مسکراؤندے چہرے وچ پتھر نوں وی موم کرن دی جتھے شکتی ہندی ہے اوتھے ہی دوجے پاسے ساڈے ولوں بولے گئے کوڑے بول دے تکھے تیر کسے دے ہردے نوں تلوار دے فٹّ توں وی گہرا پھٹّ دے دیندے ہن۔ اس لئی ہمیشا خش رہو،ہسدے وسدے رہو اتے زندگی دا آنند ماندے ہوئے لوکاں نوں وی خش رکھدے ہوئے دل جتدے جاؤ۔ کیونکِ خشیاں ونڈانگے تاں ہی ہاسے اگنگے۔