ماں پیو دی شان

جدوں گھر دے ہر بندے لئی جُتے خریدے مگر اپنے لئی کجھ وی نہ خریدیا

حمید اللہ بھٹی

چنگے نمبراں نال پاس ہون تے اسیں سارے بہت خوش ساں۔ ایسے خوشی وچ مستقبل دے حوالے نال اپنے اپنے عزائم اتے مشاورت تے ڈگریاں لین لئی گھر وں کنوں نال لیانا اے تبادلہ خیال کر رہیے ساں تاں جے گھر وچ ساریاں نوں پتہ چلے کہ جنہاں نوںتعلیم لئی گھلیا جاندا اے اوہناں نے دل لا کے پڑھیا تے چنگے نمبر لیتے نیں۔ میرے نال بیٹھی مینوں بھیناں وانگوں عزیز کم گو جئی دوست نے اسرار بھرے لہجے وچ آکھیا کہ مینوں گھر وچ سب توں ودھ پیار اپنے والد نال اے مگر نال لیا نہیں سکدی کیوں جے کھان یا پان دا اوہناں نوں طریقہ تے سلیقہ نہیں‘ لباس دے معاملے وچ اینے لاپرواہ نیں کہ قمیض دے بٹن سلامت نیں یانہیں کجھ نہیں ویکھدے۔ بس پا کے چل پیندے نیں۔ نویں تے پاٹے پرانے لباس وچ کوئی فرق نہیں کردے۔ شاید نویں کپڑیاں دا کوئی شوق ای نہیں ایسے وجہ نال سکول وی چاہن دے باوجود اوہناں نوں کدی نال لے کے نہیں جا سکی۔ بس دل مسوس کے رہ جانی آں۔ جے والدہ نوں لیاواں تے مینوں بنان سنوارن تے اوہ وی بہت ویلا ضائع کردیاں نیں مگر اپنا تے خیال ای نہیں رکھدیاں نہ ڈھنگ دا کھاندیاں نیں۔ جدوں اسیں بھین بھرا کھا کے دسترخوان توں اٹھ جانے آں تے بچ جان والے ٹکڑے کھا لیندیاں نیں۔ بھرا اجے بہت چھوٹے نیں۔ سمجھ نہیں آ رہی ڈگری لین دے موقع تے کنوں نال لیاواں کوئی تسیں ای مشورہ دیو۔ ایہ آکھ کے اوہ مینوں سوالیہ نظراں نال ویکھن لگی۔ میری دوست دا سوال مینوں اپنے گھر دی یاداں وَل لے گیا۔
مینوں عید دے کجھ دناں پہلے دی خریداری یاد آ گئی جدوں اسیں سارے بھین بھراخوشی خوشی اماں ابا دے نال بازار گئے۔ مینوں جہڑی وی شے چنگی لگدی میں جھٹ فرمائش کردی تے میرے بابا فوری خرید دیندے۔ میرے بھرا نے وی نہ صرف کپڑے تے جوتے خریدے بلکہ کجھ کھڈونے وی لے لیتے ۔ جنہے جو آکھیا میرے بابا نے خوشی خوشی لے دتا۔ اسیں بار بار اماں ابا نوں یاد دواندے کہ اپنے لئی وی نویں کپڑے لے لو مگر دونویں ای ٹالدے تے سانوں حیرت ہوندی کہ ایہ آپ عید اتے کیہ پان گے۔ ساڈی ضرورتاں تے ہر ویلے یاد ہوندیاں نیں لیکن ایہ اپنی ضرورتاں کیوں بھلے رہندے نیں؟ خریداری دے اختتام تے میرے بابا نے اماں نوں آکھیا کہ اپنے لئی وی کپڑے پسند کر لو مگر اماں دا جواب سی تسیں وی کپڑے لو گے تے میں وی اک جوڑا لے لواں گی وگرنہ نہیں۔ مگر ابا غصے ہوئے تے جواب دتا کہ اجے پچھلے دناں ای تے اپنے لئی کپڑے خریدے نیں۔چنگے بھلے نویں تے ہین۔ پتہ نہیں تہانوں کیہ ہو گیا اے جہدے تے میں وی تصدیق کیتی کہ ابا تہاڈے کپڑیاں دا رنگ دھو دھو کے بدل چکیا اے لیکن بابا بضد رہے کہ نہیں اجے نویں تے ہین جہدے تے میرے دلوں آواز آئی کہ ابا جھوٹ بول رہے نیں کیوں جے نویں کپڑے آکھدے ہوئے اوہناں دا لہجہ کھوکھلا سی۔ بابا دا جھوٹ محسوس کرن دے باوجود میں خموش ہو گئی۔ ایسے دوران زنانیاں دے کپڑیاں دی اک دکان وچ بابا داخل ہو گئے تے ناں ناں کرن دے باوجود اماں نوں اک مہنگا سوٹ خرید دتا۔ ساڈے لئی خریداری کردے ہوئے بابا جنے آسودہ حال نظر آندے نیں اپنے لئی اک ڈسپرین دی گولی خریددے ویلے وی کنجوسی کر جاندے نیں۔
مینوں لیگ پیس بہت پسند نیں مگر پنڈ دے لوکاں نوں کتھے روز مرغ دا گوشت دستیاب ہوندا اے۔ ساڈے گھر وی مہمان دے آن تے یا فیر کسے تہوار تے مرغ دا گوشت پکدا تے میری کوشش ہوندی کہ لیگ پیس دی بوٹی میرے حصے وچ آوے۔ اک دو واری بابا دی موجودگی وچ ضد وی کیتی فیر بابا جدوں وی کھانا کھان لگدے مینوں بلاندے تے پلیٹ توں لیگ پیس کڈ کے مینوں کھوان لگدے۔ اماں نے کئی واری ٹوکیا تے ڈانٹیا وی جدوں گل نہ بنی تے بابا نوں کھانادین توں پہلے مینوں ایدھر اودھر کم لئی بھیج دیندیاں مگر بابا مینوں کدی نہیں بھلے جدوں وی مرغ دا گوشت گھر وچ پکیا میرے بابا نے کھانا شروع کرن توں پہلے مینوں ضرور آواز دتی تے میں سارے کم چھڈ کے منہ بسوردی حاضر ہو جاندی۔ جے اماں ڈانٹن لگدیاں تے بابا آکھدے مینوں لیگ پیس بالکل پسند نہیں۔ شروع شروع وچ مینوں یقین ہوندا کہ ابا سچ بولدے نیں۔اوہناں نوں واقعی لیگ پیس پسند نہیں مگر کئی ورھیاں بعدوں مینوں یقین ہو گیا اے کہ میرے جھوٹے بابا صرف مینوں خوش کرن لئی پسند نہ ہون دا جھوٹ بولدے نیں۔ہن میں بابا دے گھر آن توں پہلے ای کھانا کھا لینی آں تے جدوں اوہ کھان ویلے آواز دیندے نیں تے میں کھانا کھاچکنا تے ہور بھک نہ ہون دا دس کے نال نہیں بیٹھدی تے میرے جھوٹے بابا جہڑے ہمیشہ پسند نہ ہون دا بہانہ بنا کے مینوں کھواندے نیں میرے انکار مگروں لیگ پیس آپ کھاندے نیں۔
بچپن وچ مٹھی شیواں دے متعلق دسدے ہوئے میں اک واری بڑے لاڈ نال بابا نوں دسیا مینوں برفی بہت پسند اے۔ اپنی ذات دے بارے وچ ہمیشہ بھلکڑ بابا نوں میری ایہ گل کئی سال گزرن دے باوجود اج وی یاد اے۔ جدوں وی مٹھی شے خریددے نیں میرے لئی برفی خریدنا کدی نہیں بھلے۔ تدی مینوں خیال آندا اے کہ شاید میرے بابا دی یادداشت صرف ساڈے بھین بھراواں لئی شیواں خریددے ویلے ای کم کردی اے تے میرا دل میرے خیال دی نفی تے ایس سوچ دی تائید کردا اے کہ ا وہ اپنے لئی جان بوجھ کے خریدن توں گریز کردے نیں مگر جھوٹے بابا اپنے لئی خریداری یاد نہ رہن دا جھوٹ بولدے نیں۔ خاندان دے ہر بندے اتے خرچ کردے ہوئے جنی خوشی محسوس کردے نیں اوس توں ودھ اپنی ذات اتے خرچ کردے ہوئے بچت کرن دی کوشش کردے نیں۔
جھوٹے بابا دا اک ہور جھوٹ مینوں یاد آیا۔ جدوں گھر دے ہر بندے لئی جُتے خریدے مگر اپنے لئی کجھ وی نہ خریدیا۔ میرے ضد کرن تے اوہناں نے ایہ تاویل پیش کیتی کہ نواں جوڑا شروع شروع وچ سخت ہون پاروں پیراں نوں تنگ کردا اے جد کہ پرانا جوتا استعمال ہون نال کافی نرم ہو جاندا اے جہدے توں پیراں نوں تکلیف نہیں ہوندی۔ ایہ جواب سن کے مینوں یقین ہو گیا کہ میرے بابا بہت ای جھوٹے نیں تے سانوں مطمئن کرن دے اوہناں دی پٹاری وچ ڈھیر سارے جھوٹ نیں۔ پچھلے کئی دناں توں میں تے میرا بھراں بابا دا جوتا پالش کردے ہوئے اماں نوں دس رہے آں کہ ایہ جوتا ہن مرمت کران دے قابل وی نہیں بابا نوں آکھو کہ نواں لے آن۔ اوہ وی آکھدیاں نیں کہ میں تے کئی واری آکھ چکی اں مگر اوہ من ای نہیں رہے حالانکہ ساہنوں ساریاں نوں اوہناں نے کئی واری کئی مہنگے جوتے دوائے نیں۔
بارش دا اوہ دن تے مینوں اج وی خوب چنگی طرح یاد اے جدوں لکڑیاں گِلیاں ہون پاروں اگ بالنا اوکھا ہو رہیا سی تے پریشانی ویکھدے ہوئے بابا نے آکھیا صرف اپنے تے بالاں لئی روٹیاں بنانا کیوں جے مینوں اج کوئی خاص بھک نہیں۔ اماں بمشکل کجھ روٹیاں پکا سکیاں تے جدوں اسیں ڈھڈ بھر کے روٹی دے کجھ ٹکڑے بچا دتے تے اماں نے بابا نوں آکھیا کیوں بھک نہ ہون دا جھوٹ بولدے ہو تے بابا نے ایہو ٹکڑے خوشی خوشی کھاندے ہوئے آکھیا کہ اج تے کھان دا مزہ ای آ گیا۔ میرے بالاں دے ہتھ لگن نال سارے ٹکڑے بہت مٹھے لگے۔ بابا دی ایہ گل سن کے تے میرا یقین ہور وی پختہ ہو گیا کہ بابا جھوٹے نیں۔ ساڈے ہتھ لگن نال بھلا ٹکڑے مٹھے کیویں ہو سکدے نیں؟ مگر اوہناں نے سانوں ایہو جتایا کافی دیر خلا وچ گھوردا ویکھ کے میری دوست نے جھنجھوڑ کے مینوں واپس محفل وچ لیاندے ہوئے پچھیا۔ کتھے گواچ گئی او؟ بھلا میں اوہنوں کیہ دسدی کہ ماں پیو کھان تے پان وچ لاپرواہ نہیں ہوندے بلکہ ساڈی خوشیاں لئی اپنی خواہشاں دا گلہ گھُٹ دیندے نیں۔ اپنی دوست نوں صرف اینا آکھن تے صاد کیتا کہ ماں پیودے میلے کپڑیاں تے پھٹے پرانے جوتیاں اتے شرمندہ ہون دی لوڑ نہیں۔ ایہو ساڈے اصل ہیرو نیں جہڑے اپنی حیاتی اولاد دی خواہشاں پوری کرن وچ گزار دیندے نیں لہٰذا ایہ جہڑے پھل پیش کرن دے جعلی محبت دے تہوار نیں تے میرا جسم میری مرضی دی گردان کرن والی حیا توں عاری زنانیاں نیں۔ ایہ میلے کچیلے کپڑیاں وچ ملبوس والدین دے پرانے جُتیاں دے برابر وی نہیں۔ موزے اتارنا تے کھانا گرم کر کے دینا تے اک پاسے ایہناں لئی ہسی خوشی جان وی دتی جا سکدی اے۔ صرف والدین دی محبت ای خالص تے بے لوث اے۔ مینوں تے اپنے جھوٹے بابا توں کوئی بہتر آئیڈیل نظر نہیں آندا۔