گلوبل ویلج

نوید شہزاد

جاندا ہویا سورج
کجھ کِرناں ڈسٹ بن وچ سٹ گیا
جہناں ساری رات،
میرے کمرے دی رات نوں
تار تار کر کے
ناشتے دی میز اتے رکھ دِتا
میں ناشتے دی میز اتے
تینوں ویکھنا چاہندا ساں
مرد ا خموشی نال
اوہ خموشی
جس نال
بدل کدی ا نبر نوں تے کدی
دھرتی نوں ویکھدے نیں
پر ٹی وی دا کیہ کراں
جہڑا مینوں ویکھ رہیا اے
جہڑا میریاں اکھاں وچ
اکھاں پائی کھلوتا اے
جہدا ہر چینل
کمرے وچ وِچھے ہوئے
تیرے ہاسیاں نوں مِدھ رہیا اے
میں آپنی جان گوان دا سوچ رہیا واں
میں تیرے ہاسے بچان دا وچ رہیا واں
میں ٹی۔وی نوں ہور دھیانے لان دا سوچ رہیا واں
سوچ رہیا واں، آکھ دیاں:
اج نہ سانوں نگلیں اگلیں،نیندے!،اج اسیں
متھے بیٹھے بت دے اتوں پتھر لاہی جانے آں
بتوں لتھے ہر پتھر نوں دم دم چاہی جانے آں