ناول

اوہناں دوواں محسوسیا کہ اوہ اِک دُوجے توں بغیر نہیں رہ سکدے۔ اوہناں شادی کرن دا فیصلا کر لیا۔ انجم اِک مرد دی پہلے ای ڈنگی ہوئی سی۔ اوہنوں اوہدے خیر خاہاں ویاہے ورھے بندے نال شادی کرن توں روکیا تے آکھیا جے کر اوہنے برسر شادی کرنی اے تاں فیر کوئی ایہو جہیا پکا بندوبست کرے کہ نصیراوہنوں چھڈن دی سوچے وی نہ۔ جیکر سوچے تاں جد ”باندھ” نُوں ویکھے تاں اوہدے ہوش ٹھکانے آ جاون۔
اوہناں نے اسٹام تے کُجھ شرطاں تے ڈن لکھ کے گواہواں دی موجودگی وچ دستخط کیتے تے نکاح کرلیا۔ اسٹام وچ نصیر نے مردے دم تک ساتھ نبھاون دا وعدا کیتا۔ طلاق دیون دی صورت وچ ٹھیک ٹھاک رقم ڈن رکھی گئی۔
نصیر دے گھر والیاں توں چوری نکاح کیتا گیا’ اوہناں فیصلا کیتا کہ ایس نکاح نوں اوہناں کولوں خُفیا رکھیا جاوے گا۔ پر اوہ کملے سن اندر دی پکی آخر باہر آندی اے۔ اگ بلے تاں دُھواں کسے نہ کسے پاسیوں نکلدا اے۔
تِن مہینے ارام سکون دے لنگھ گئے۔ اوہناں دی محبت ٹِیسی تے اے۔ اِک دُوجے نوں ویکھ ویکھ جیندے سن۔ دسیا جاندا اے کہ اوہناں دے اِک سانجھے سجن نے اپریل فول مناندیاں ہویاں انجم نوں فون کر دِتا کہ نصیر دا ایکسیڈنٹ ہو گیا اے تے اوہ… شدید زخمی اے۔
انجم جس حال وچ بیٹھی سی۔ اُٹھ کھلوتی۔ اوہنے نہ چُنی لئی نہ جُتی پائی ‘ چھیتی نال باہر نوں بھجی۔ اوہناں دے بوہے اگے’ تھوڑا جہیا ہٹواں اک بجلی دا کھمبا سی۔ سِدھی اوہدے وچ وجی’ مونہ سر بھج گیا۔ رتو رت ہو گئی۔ بے ہوش ہو کے ڈگ پئی۔
جس بیوی دا خاوند دُوجی عورت کول جاندا ہووے تے بیوی نوں پتا نہ لگے اوہ فیر عورت نہیں کھوتی اے۔ نصیر دی بیوی نوں اپنے خاوند دے آہراں توں شک ہون لگ پیا۔ اوہ کھُرا کڈھدی کڈھدی اصل چوراں تیکر اپڑ گئی۔ اوہنے انجم نال کوئی گھٹ ودھ نہیں کیتی۔ لوڑ وی کیہ سی۔ جد اپنا رُپیا ای کھوٹا نکلے فیر کسے تے کاہدا غصّاگِلا۔ دغابازی اوہدے سائیں کیتی سی۔ رنجگی’ ناراضگی تے لڑائی اوہدے نال ای پھبدی۔
اوہنے اپنے دو پُتراں تے تیجی دِھی نال گل کیتی تے اوہناں چونہواں جئیاں رل کے نصیر نوں وٹ چاڑھیا۔ نصیر دِیاں چِیکاں نکل گئیاں۔ فیر وی اوہنے مزاحمت جاری رکھی۔
اوہنوں انجم دا پیار نہیں بھُلدا سی۔
اوہنوں انجم نال کیتا ہویا اسٹام چنگی طرحاں چیتے سی۔ اوہنوں ”ڈن” آنے ٹڈدا سی۔
اگے اگ تے پِچھے پانی والا معاملاسی۔
فیر وی جِناچِرتک سکدا سی تکیا۔
اوہ شاید اپنیاں لتاں بھار’ اپنے پیراں بھار کھلوتا رہندا پرجد اوہدی بیوی نے اولاد دے نال نال اپنیاں بھراواں دا وزن وی پوا دِتا تاں نصیر دے بکاٹ نکل گئے۔ اوہدیاں لتاں کنبیاں’ پیر تھِڑکے تے اوہ مُودھڑے مونہ ڈِگ پیا۔
اگلی گل نا دسن جوگ اے تے اگلا سین نا ویکھن جوگ اے۔
اوہ جتھے پیار محبت دی نَیں وگدی سی۔ اوتھے خُد غرضی’ دغا بازی دا دریا ٹھاٹھاں مارن لگ پیا۔ نصیر نے مُنافقت تے فریب دی انتہا کر دِتی۔ انجم اوہدے دھوکھے تے چلاکی دے دریا وچ غوطے کھاندی کھاندی ڈُب گئی۔
اک دن جد انجم سکولے پڑھاون گئی ہوئی سی۔
نصیر نے پھرولا پھرولی کیتی تے ستاں جندریاں وچ لکویا ہویا اسٹام لبھ لیا۔ کُجھ چِر بعد اوہنے اوتھوں تبادلا کروالیا تے انجم نوں طلاق دے دِتی۔انجم اک وار فیراپنی حیاتی دی پیلی وچ کھِلرے کنڈے چُگدی رہ گئی۔
ایہ اوہ سوہنی جہی قیاس آرائی اے جہڑی میں موجاں بارے کر سکدا آں۔
اوہنوں وی کسے نصیر و رگے ویاہے ورہے فوجی نے انج ای دھوکھادِتا ہووے گا۔
دُنیا دی ایس کھیڈ وچ ہُن تاں میں کئی وار ویکھ چُکیا آں کہ بہت سارے کھڈ کار آپ توں تگڑے نال دست پنجا کرلیندے نیں بعد وچ پھِپھری کم نہیں کردی۔ (جاری اے)