آکھن لوک سیانے

احسان باجوہ

پرائی مؤت’ کؤن سہیڑ دا اے
معنے: سہیڑدا: اختیار کردا۔
ویروا: ایس اکھان وِچ مت دِتی گئی اے پئی ایس جگ اندر کوئی وی کِسے دی مُصِیبت اپنے گل نہیں پاندا۔کِسے دی قبر وِچ پین لئی کوئی بندہ وی تیار نہیں ہوندا ہر کِسے نُوں اپنی اپنی پئی ہوندی اے۔
پرائی ہاسی گُڑوں مِٹھی
معنے: ہاسی: ہاسہ٭ گُڑوں: گُڑ توں۔
ویروا: ایس اکھان وِچ مت دِتی گئی اے پئی جے کوئی کِسے نُوں گلاں کردا ہووے تاں پرائے سُنن والے نُوں اوہ بڑیاں ای چنگیاں لگدیاں نیں۔ پرایا ہاسہ ای اگلے نُوں گُڑ توں مِٹھا لگدا اے اپنے ول کوئی نہیں ویکھدا۔جدوں اپنے ول گل آئے تاں سارے سڑ کے کالا ہو جاندے نیں۔
پرائیاں اکھِیاں کدی کم نہیں آؤندیاں
معنے: پرائیاں : بیگانِیاں۔
ویروا: ایس اکھان وِچ مت دِتی گئی اے پئی اکھاں اپنیاں ای ہون تاں جہان ویکھن دا سواد اے کِسے دیاں اکھاں لاکے کوئی کدی وی جگ دے نظارے نہیں ویکھ سکدا۔کِسے دے سہارے بندہ کِناں کُو جی سکدا اے مانگویں کوئی شے وی عِزت ودھاندی نہیں سگوں گھٹاندی اے۔
پرائے پیٹ رنبیاں’ کپاہوں کُولیِاں
معنے: رنبِیاں: نِکے رَبنے٭ کُولِیاں: نرم
ویروا: ایس اکھان وِچ مت دِتی گئی اے پئی بندے نُوں بس اپنی تکلِیف دا ای احساس ہوندا اے کِسے دی جیڈی مرضی وڈھی تکلِیف ہووے اوسدی کِسے نُوں کِیہ پرواہ ہو سکدی اے۔ہر کوئی اپنے وختیں ای پھڑیا ہوندا اے۔گھٹ لوک ایس جگ اندر کِسے دے دُکھ دا بھائیوال بن کے خوش ہوندے نیں۔
پرائے پَیر تے سپ لڑیا کنڈا ای دسیِندا اے
معنے: کنڈا: کانٹا٭ دسِیندا: نظر آؤندا اے
ویروا: ایس اکھان وِچ مت دِتی گئی اے پئی ہر بندے نُوں اودوں ای پتہ لگدا اے جدوں اوہدے اپنے تے بن دی اے۔ کِسے دی بؤہتی تکلِیف وی اوسنوں گھٹ ای دِسدی اے ۔اتے اوہ اوسدے درد دا جانو نہیں ہو سکدا۔ ٭٭